Praca z trudnym materiałem

W tym przypadku nie mam żadnych problemów z faktografią. Internet podaje mi wszystko na tacy…

Dzięki Internetowi wiem, że Teresa Pastuszka Kowalska urodziła się w roku 1960 w Kolonii Piaski. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Będąc najzdolniejszą absolwentką na swoim roku, otrzymała medal, a wraz z nim stypendium w Leningradzie, ale wyjazdu na stypendium odmówiła. W latach 80. studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Rzeźby, w pracowni Gustawa Zemły. Akademię również ukończyła z wyróżnieniem. Od prawie ćwierć wieku pracuje jako nauczycielka i instruktorka zajęć plastycznych w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii nr 1 SOS w Warszawie. Wykłada też w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie. Jest rzeźbiarką. W przedsięwzięciach artystycznych współpracuje z mężem, Dariuszem Kowalskim.

Dzięki Internetowi wiem, że KODAR czyli Dariusz Kowalski urodził się w tym samym 1960 roku. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Przez  rok studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W latach 1981-1985 odbył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Akademię ukończył z wyróżnieniem. Przez siedem lat był nauczycielem zawodu w Warszawskich Zakładach Kamienia Budowlanego „Kambud”. W latach 1993-1996 prowadził zajęcia artystyczne w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii nr 1 SOS w Warszawie. Zabierał młodzież na plenery. Podobnie jak Teresa, został wykładowcą. Kierował trzema galeriami sztuki. Często podejmował się funkcji kuratora bądź komisarza wystaw. Jest rzeźbiarzem. W przedsięwzięciach artystycznych współpracuje z żoną, Teresą Kowalską.

Patrząc na ich życiorysy, można powiedzieć, że biegły niemal równolegle. Natomiast w historii SOS-u Darek i Teresa doskonale się uzupełnili. On przygotował grunt. Ona dopełnia dzieła. W życiu również się uzupełniają.

Zjechali pół świata. Liczba indywidualnych wystaw każdego z nich dawno przekroczyła trzydziestkę. Podejrzewam, że otrzymanych nagród nie są już w stanie zmieścić w mieszkaniu.

Teresa jest mistrzynią statycznej rzeźby portretowej. Dariusz rewelacyjnie pokazuje postacie w ruchu. Sporo pracują razem. Jedną z ich specjalizacji jest rzeźba sakralna. Chrystus, Matka Boża (połączeni również w Pietę), postacie archaniołów i świętych… 

Uprawiają też sztukę sepulkralną. Stworzyli wiele ważnych pomników. Zawędrowały one aż do USA (pomnik Ronalda Regana w Doylestown) i Syrii („Brama dialogu-kultura arabska” w Swaidzie). Teresa jest autorką pomnika księdza Jerzego Popiełuszki, zlokalizowanego przy kościele świętego Stanisława Kostki w Warszawie. Darek zrealizował w niemieckim Menden pomnik „Z ducha Wolności”. Ich pomniki odświeżają pamięć historyczną, utrwalając bitwę pod Myszyńcem (1863) lub zmagania o przyczółek warecko-magnuszewski (1944). W tej kategorii rej wodzi niewątpliwie uroczy „Pojedynek Bohuna z Wołodyjowskim”. Można go podziwiać w Babicach Starych. Daniem firmowym Kowalskich jest wtopiony w przestrzeń miejską pomnik Agnieszki Osieckiej na warszawskiej Saskiej Kępie.

Aktualnie Kowalscy to dynastia. Synowie poszli drogą rodziców. Filip Amadeusz i Ksawery Teodor tworzą jednak na własny rachunek.

Teresa najchętniej tworzy rzeźby z ceramiki i marmuru, Dariusz najczęściej wykorzystuje brąz. To bardzo trudne materiały. Im jednak się podporządkowują. Oboje poszukują w swej twórczości prawdy o człowieku i jego życiu.

 Umiejętność kształtowania trudnego materiału i prawda o życiu, ważne są również w pracy dydaktycznej i wychowawczej. Darek i Teresa są mocni i wyraziści. Lgną do nich młodzi o pokrzywionych życiorysach i uzyskują pomoc w ich prostowaniu. A cóż może być ważniejszego niż dobrze wykonana praca z ludźmi?

P.S. Wystawę prac Darka i Teresy z ostatnich trzech lat, można oglądać do końca października w „Promie Kultury” na warszawskiej Saskiej Kępie.

Fotografie pochodzą z zasobów Internetu.