Szacunek - dialog - zaangażowanie

Punktem wyjścia wszystkich jej działań jest dialog. Podejmuje go na każdej płaszczyźnie swojej obecności w SOS-ie. Tak w zaciszu gabinetu, jak i w sali lekcyjnej. W działaniach wychowawczych i w pracy terapeutycznej. Zainicjowała cały szereg debat na sygnalizowane przez młodzież tematy. Nie ma dla niej tematów zbyt trudnych. Prowadzone przez nią lekcje religii dają młodym możliwość wymiany odczuć i doświadczeń. Nie mają charakteru konfesyjnego. Są otwarte dla wszystkich poszukujących sensu życia.

W każdą działalność „wkręca się”, jak mówią młodzi, „na maksa”. Wraz z grupą wolontariuszy (sama swego czasu animowała szkolne koło wolontariatu) i z aktywną częścią kadry organizuje istotne dla życia Ośrodka przedsięwzięcia. Należy do nich coroczny szkolny finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Schemat takiej imprezy jest prosty: licytacje, prezentacje, popisy sportowe, koncerty i sklepik z „grochem, mydłem i powidłem”. Każdej z imprez towarzyszy niepowtarzalny klimat. Wzmożone wysiłki, żeby zebrać jak najwięcej pieniędzy, jednoczą wszystkich. Wokół „szkolnego” WOŚP-u tworzy się i cementuje coś niezwykle cennego: wspólnota ludzi dobrej woli.

Od lat zachęca SOS-owych wolontariuszy do udziału w akcji społeczno-edukacyjnej Żonkile.  Jej uczestnicy muszą odbyć w Muzeum POLIN warsztaty wprowadzające w atmosferę żydowskiej Warszawy i w dramatyczne losy mieszkańców getta. A w dniu 19 kwietnia trzeba wyjść na ulicę i spotkać się z ludźmi, wręczać im żółte kwiaty. Reakcje przechodniów nie w każdym przypadku są życzliwe. Dla podopiecznych SOS, którzy często mają problemy w relacjach społecznych, tego typu praca z ludźmi nie jest prosta. Dają jednak radę. W znacznej mierze dzięki cierpliwości swojej opiekunki.

Widzi sens w pracy z pamięcią. Szereg razy organizowała wyjazdy do miejsc masowych mordów. Zawsze poprzedzała te wyprawy rozmowami, wspólną lekturą czy wspólnie oglądanymi filmami. 

Angażuje młodzież w działania na rzecz więźniów, uchodźców i ofiar przemocy, organizując wspólnie z Antkiem Strzemiecznym coroczny Maraton Pisania Listów Amnesty International. Stara się przybliżyć naszym podopiecznym sytuację wspieranych przez Amnesty International osób i pokazać ich perspektywę. Stąd pomysł spotkań z aktywistami organizacji pomocowych (np. spotkanie z Janą Szostak, polsko-białoruską aktywistką i artystką), ale również z samymi ofiarami (spotkanie z ofiarą księdza pedofila, Jakubem Pankowiakiem).

Podjęła współpracę z Fundacją eFkropka, wprowadzając młodych w wolontariat na rzecz corocznych Kongresów Zdrowia Psychicznego. Chodzi z nimi na Marsze Żółtej Wstążki. Ich uczestnicy dopominają się o godność osób doświadczających kryzysu psychicznego.

Organizuje prelekcje ludzi, którzy poznali inne kraje i kontynenty. Przygotowuje dla całej społeczności Ośrodka spotkania z przedstawicielami różnych religii i kultur. Przybierają one zwykle postać krótkiej prelekcji gościa, która przeradza się następnie w rozmowę z uczestnikami spotkania. Bywali już u nas reprezentanci wszystkich wyznań chrześcijańskich, gościli też wyznawcy judaizmu i buddyści. W tym roku (28 i 30 marca 2022) spotkali się z młodymi działacz społeczności muzułmańskiej z Poznania Youssef Chadid, imam poznańskiej wspólnoty muzułmańskiej i duchowny grekokatolicki. Pomysł, przyznacie sami, wyjątkowo na czasie!

Zaprasza co pewien czas do SOS-u ocalałą z getta warszawskiego Krystynę Budnicką. Rozmowy z nią są dla naszych podopiecznych wyjątkowo inspirujące.

 

„Różne moje działania, podejmowane razem z młodzieżą i we współpracy z kadrą Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii nr 1 SOS, służą otwieraniu młodych na innych, na osoby z różnych religii i kultur, służą wychowaniu do przyjęcia różnorodności w społeczeństwie, zgodzie na różnice poglądów i stylów życia, przy równoczesnym odkrywaniu swojej tożsamości i wartości. Pracując z młodzieżą doświadczającą wykluczenia społecznego z powodu swoich problemów emocjonalnych i psychicznych, ubioru, poszukiwania tożsamości seksualnej, przynależności do mniejszości narodowej, staram się zachęcać ich do tolerancji i szacunku wobec innych, doświadczających często wykluczenia, uczyć wrażliwości na  aktualne problemy społeczne i umiejętności dialogu z osobami wyrażającymi różne poglądy oraz do zaangażowania społecznego na rzecz tych osób.”

 

„Organizowane przeze mnie spotkania są okazją do wymiany między uczniami i kadrą, dają solidną porcję wiedzy, wzywają do zaangażowania, uczą otwarcia na inność drugiej osoby. Historie życia i pasje gości stały się inspiracją dla uczniów do integracji swojej trudnej historii życia, do podjęcia dialogu i do zaangażowania na rzecz innych.”

Urodziła się w 1962 r. w Kędzierzynie-Koźlu. Studia z zakresu resocjalizacji ukończyła w Uniwersytecie Wrocławskim. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Po wielu szkoleniach zdobyła certyfikat psychoterapeutyczny. Od 1986 r. żyje życiem zakonnym w Zgromadzeniu Sacre Coeur (RSCJ). Nie gada bez potrzeby. Buduje mosty: między ludźmi, grupami, religiami, kulturami i kontynentami. Nazywa się Viola Zając.

Fotografie pochodzą z różnych zasobów Internetu, w tym z profilu fb MOS nr 1 SOS.